PIEKLO I NIEBO
Hölle und Himmel
Regie: Stanislaw Rozewicz, 90 Min., Schwarz-Weiß, Spielfilm
Polen
Filmstudio Lodz, Gruppe "Rytm", 1966
DEFA-Studio für Synchronisation
- Film-/Videoformat
- 35 mm
- Länge in m
- 2470
- Anlaufdatum
Kurzinhalt (Deutsch)
Die Insassen eines Omnibusses und einer Limousine verunglücken bei einem Verkehrsunfall. Damit endet ihr irdisches Leben, das aber den Anfang der neuen, "außerirdischen" Existenz darstellt. Im Jenseits nach Rózewicz herrscht eine ganz unkomplizierte Ordnung: je nach seinen Taten auf der Erde wird eine Seele zur rechten (in den Himmel) oder zur linken (in die Hölle) Tür geschickt. Bevor darüber entschieden wird, welchen "Eingang" man sich verdient hat, kann sich jede Seele ihr ganzes Leben im "außerirdischen Kino" anschauen, sowie seine, während des irdischen Lebens, unerfüllten Träume, die beim Seelengericht auch eine Rolle spielen. Auf dem ersten Plan wird die Geschichte eines älteren Herrn erzählt, der mit seinem Enkelkind in den Himmel geschickt wird. Den findet er aber so langweilig, dass er sich entscheidet, wieder auf die Erde zu gehen.
Filmstab
- Regie
-
- Stanislaw Rozewicz
- Drehbuch
-
- Tadeusz Rozewicz
- Kornel Filipowicz
- Kamera
-
- Kurt Weber
- Darsteller
-
- Kazimierz Opalinski
- Jozef Fratczak
- Marta Lipinska
- Irena Szczurowska
- Tadeusz Plucinski
- Andrzej Szczepkowski
- Wieslaw Michnikowski
- Musik
-
- Wojciech Kilar
- Synchronisation (Regie)
-
- Irene Mahlich
- Synchronisation (Autor)
-
- Wolfgang Krüger
- Synchronisation (Sprecher)
-
- Oleg Kouleschoff (J. Fratczak)
- Ezard Haußmann (W. Michnikowski)
- Sonja Stokowy (I. Szczurowska)
- Fritz (auch: Friedrich) Links (K. Opalinski)
- Monika Lennartz (Marta Lipinska)
- Hannjo Hasse (T. Plucinski)
- Gerd Biewer (A. Szczepkowski)
Kurzinhalt (Weitere Sprachen)
Pasażerowie omnibusu i limuzyny stają się ofiarami wypadku drogowego. W ten sposób kończy się ich ziemskie życie, które jednak oznacza początek nowej, pozaziemskiej egzystencji. W zaświatach według Różewicza panuje zupełnie nieskomplikowany porządek: w zależnosci od czynów na ziemi, dusza zostaje wysłana albo do prawych (do nieba), albo do lewych drzwi (do piekła). Zanim zostaje o tym zadecydowane, na jakie “wejście” się zasłużyło, każda dusza może obejrzeć całe swoje życie w “pozaziemskim kinie”, ale także swoje podczas ziemskiego życia niespełnione marzenia, które podczas sądu duszy także odgrywają rolę. Na pierwszym planie opowiedziana jest historia straszego pana, który wraz ze swoim wnukiem zostaje wysłany do nieba, które jest dla niego tak nudne, że decyduje się on znów powrócić na ziemię. (Polnisch)